خطاب به نلسون ماندیلا
تو رفتی و دلم غمگین شد
گیریم چون آه آتشين شد
جهان كه شادي آفرين بود
به چشم من غم آفرين شد
تو از میان بشریت رخت سفر بر بستی اما من در کشوری به دنیا امده ام که افراد نژادپرست هنوز به تعداد کثیری انجاه زندگی میکنند . شعار شان اینست که ما زاده ی سرزمینی افغان هستیم که شعار پیامبرش گفتار نیک، کردار نیک، اندیشه نیک بوده و مگویند که ما به دنبال احیای هویت از دست رفته خود هستیم. و تقریبا این جریان فکری و زبان گرایی در بین بخشی از جامعه جوان کشورم شکل گرفته. بازگشت فکری به چند قرن پیش از میلاد مسیح! من شخصا معتقدم که این فکر صرفآ یک اندیشه تقابل با اسلام و تفرقه انداختن بین بشریت هست. که نظر شخصی بنده هر انسانی که آزارش به دیگران نرسد برایم محترم است، سفید و سیاه در طبیعت که ما زندگی میکنیم در ما وراه اب و هوا شگل میگیرد و تاثیری روی افکار ندارد. و وظیفه ی هر شخصی که به حقوق انسان ها باور دارد اینست که این نوع تفکر نژاد پرستانه رو نقد کند ! این افراد از سیاهی فکری که بر این افراد غلبه کرده فقط به یک تعصب کور نائل شدن و تنها راهکار مبارزه مردمی و راندن این گونه افراد از بین جامعه است. به نظر من، اگر بنا باشد که ملتهای مختلف بنا بر گذشته تاریخ انها قضاوت بشود جز کینه و تحقیر و جنگ و خرابی بین این ملتها چیزی باقی نمی ماند . وقتی که زمان حال را که زندگی میکنیم پیدا نکنیم، چه سود که از گذشته خیلی دور حرف بزنیم ؟ هر چی فکر میکنم که تحقیر قوم ها و توهین به زبان، فحاشی، نفرت پراکنی نسبت به دین و مذهب از کجا ناشی میشود جوابی برایش پیدا نمیکنم،وقتی میبینم که خود هیچ راه حل معقولی ندارم نظریه در بین دوستان صادر میکنم که هر کی را به دینش . من درکشور های غربی بین اینها افرادی از نژادهای مختلف با دانش فراوان میبینم که مورد احترام همه اروپاییها هستند، پس چه دلیلی برای تحقیر و توهین اون ها دارم؟ ای کاش کشورم بتوانند درسهای همزیستی مسالمت آمیز رو یاد بگیرند و بیش از هر چیز به اتحاد ملی فکر کنند نه جدایی و تفرقه. شاید تنها راه برون رفت انقلاب فکری راه و اندیشه نلسون ماندیلا باشد. تاروزی که نژاد پرستی، زورگویی و زورجویی از افغانستان عزیز رخت بر بندد و احترام و همزیستی مسالمت آمیز به طوره عملی اجرا بشود. و به امید آن روزی که دوستی، احترام به حقوق دیگران از جمله حق زندگی هر شهرونی عزیز باشد . ذاکر جعفری 06>12>2013
تو رفتی و دلم غمگین شد
گیریم چون آه آتشين شد
جهان كه شادي آفرين بود
به چشم من غم آفرين شد
تو از میان بشریت رخت سفر بر بستی اما من در کشوری به دنیا امده ام که افراد نژادپرست هنوز به تعداد کثیری انجاه زندگی میکنند . شعار شان اینست که ما زاده ی سرزمینی افغان هستیم که شعار پیامبرش گفتار نیک، کردار نیک، اندیشه نیک بوده و مگویند که ما به دنبال احیای هویت از دست رفته خود هستیم. و تقریبا این جریان فکری و زبان گرایی در بین بخشی از جامعه جوان کشورم شکل گرفته. بازگشت فکری به چند قرن پیش از میلاد مسیح! من شخصا معتقدم که این فکر صرفآ یک اندیشه تقابل با اسلام و تفرقه انداختن بین بشریت هست. که نظر شخصی بنده هر انسانی که آزارش به دیگران نرسد برایم محترم است، سفید و سیاه در طبیعت که ما زندگی میکنیم در ما وراه اب و هوا شگل میگیرد و تاثیری روی افکار ندارد. و وظیفه ی هر شخصی که به حقوق انسان ها باور دارد اینست که این نوع تفکر نژاد پرستانه رو نقد کند ! این افراد از سیاهی فکری که بر این افراد غلبه کرده فقط به یک تعصب کور نائل شدن و تنها راهکار مبارزه مردمی و راندن این گونه افراد از بین جامعه است. به نظر من، اگر بنا باشد که ملتهای مختلف بنا بر گذشته تاریخ انها قضاوت بشود جز کینه و تحقیر و جنگ و خرابی بین این ملتها چیزی باقی نمی ماند . وقتی که زمان حال را که زندگی میکنیم پیدا نکنیم، چه سود که از گذشته خیلی دور حرف بزنیم ؟ هر چی فکر میکنم که تحقیر قوم ها و توهین به زبان، فحاشی، نفرت پراکنی نسبت به دین و مذهب از کجا ناشی میشود جوابی برایش پیدا نمیکنم،وقتی میبینم که خود هیچ راه حل معقولی ندارم نظریه در بین دوستان صادر میکنم که هر کی را به دینش . من درکشور های غربی بین اینها افرادی از نژادهای مختلف با دانش فراوان میبینم که مورد احترام همه اروپاییها هستند، پس چه دلیلی برای تحقیر و توهین اون ها دارم؟ ای کاش کشورم بتوانند درسهای همزیستی مسالمت آمیز رو یاد بگیرند و بیش از هر چیز به اتحاد ملی فکر کنند نه جدایی و تفرقه. شاید تنها راه برون رفت انقلاب فکری راه و اندیشه نلسون ماندیلا باشد. تاروزی که نژاد پرستی، زورگویی و زورجویی از افغانستان عزیز رخت بر بندد و احترام و همزیستی مسالمت آمیز به طوره عملی اجرا بشود. و به امید آن روزی که دوستی، احترام به حقوق دیگران از جمله حق زندگی هر شهرونی عزیز باشد . ذاکر جعفری 06>12>2013
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر